Unia Europejska
- Baza noclegowa
- Baza gastronomiczna
- Szlak kajakowy Potrzanowskie Jeziorka
- Kajakiem po Małej Wełnie
- Wędkarstwo
- Szlaki Rowery
- Szlak Kościołów Drewnianych
- Cysterski Szlak Rowerowy
- Legendy Puszczy Zielonk
- Zakłądka
- Questy
- Agroturystyka Morelowy Sad (dawniej Relax 4 all)
Małgorzata Sinderson ul. Włókna 7A, 62-085 Potrzanowo
tel. 510 310 760, 690 49451
www: www.morelowysad.com
FB: https://www.facebook.com/MorelowySadAgroturystykaPotrzanowo - Gospodarstwo Agroturystyczne „ZACISZE”
Karina Szymaś 62-290 Łosieniec 46
tel. 668 423 698 - Gospodarstwo Agroturystyczne „Białe Łabędzie”
Danuta Białachowska,
ul. Smolarki 14, 62-085 Potrzanowo
tel. 661 367 655
FB: https://www.facebook.com/profile.php?id=100057955172505 - Gospodarstwo Agroturystyczne
Katarzyna i Tomasz Mańka
62-085 Pawłowo Skockie 14
tel. 603 526 488 e-mail: kasiaklorek55@wp.pl - TRZY STAWY AGROTURYSTYKA
62-285 Kakulin 37
tel: 691 776 782
e-mail: rezerwacja@agrotrzystawy.pl
www: http://agrotrzystawy.pl/
FB: https://www.facebook.com/groups/785963011817518/user/100088678826050/ - Dworek Pod Złotą Podkową
ul. Parkowa 18b, 62-085 Skoki
tel. 508 186 085, 508 186 084, 61 824 63 99
www: https://dworekskoki.pl/
FB: https://www.facebook.com/profile.php?id=100042666108092 - Gościniec Winnica
ul. Dzwonowska 1, 62-085 Sławica
tel. 500 845 012
www: www.gosciniec-winnica.pl
FB: https://www.facebook.com/GosciniecWinnica - Pokoje do wynajęcia – agroturystyka Grzegorz Henzel
ul. Nowy Borówiec 2, 62-085 Potrzanowo
tel. 785 426 053 - Restauracja Moraś + pokoje
ul. Kościelna 9d, 62-085 Skoki
tel. 519 749 980
FB: https://www.facebook.com/restauracjamoras/?locale=pl_PL - Szczypta Natury ul. Turystyczna 6, 62-085 Skoki
Restauracja +48 537 223 223
Sprawdź dostępność terminu +48 534 414 414
www: https://www.szczyptanatury.com.pl/
FB: https://www.facebook.com/SzczyptaNaturySkoki?locale=pl_PL - Weranda Home
ul. Płotki 14, 62-085 Sławica
tel. 506 791 282
www https://www.werandahome.com/
FB: https://www.facebook.com/werandahome?locale=pl_PL - Wesoła Farma ul. Torfowa 4, 62-085 Sławica
tel: 603 532 366
e-mail: julmiko@interia.pl
FB: https://www.facebook.com/WesolaFarmaAgroturystyka/?locale=pl_PL - Włókna Inn – domek letniskowy
ul. Włokna21b/13, 62-085 Potrzanowo
tel: 605 603 830 e-mail: wlokna.inn@gmail.com
FB: https://www.facebook.com/profile.php?id=100064267743535&locale=pl_PL
Wystartować można z plaży Jeziora Włókna.
Wypożyczamy kajak na miejscu, lub przywozimy swój, jest możliwość podwiezienia kajaka samochodem na plażę. Zostawiamy kajaki i odstawiamy samochód na parking. Wypożyczalnia kajaków Kajaki u Henia dysponuje SUP-ami, kajakami jedno, dwu i trzyosobowymi oraz rowerami wodnymi. Wypożyczalnia czynna jest w lecie w weekendy od 9 do 19 oraz na telefon w pozostałe dni 668 451 343, 503 333 021. Istnieje możliwość wcześniejszej rezerwacji sprzętu wodnego. FB: https://www.facebook.com/profile.php?id=100083527714082
Do opłynięcia mamy 6 jezior, połączonych wąskimi przesmykami Kanału Dzwonowskiego, lub jak kto woli Dzwonówki. Z plaży na Włóknach płyniemy w lewo i wpływamy w najdłuższy przesmyk jaki mamy do pokonania na tej trasie i przedostajemy się do Jeziora Liskówka. Kierujemy się w lewo i obniżenie pomiędzy drzewami odsłania nam przepływ do Jeziora Lipka.
Proponujemy opłynąć jeziorko wokół, bacznie zwracamy jednak uwagę na wędkarskie spławiki, których zresztą nie brakuje na wszystkich tych wodach.
Tą samą wodną drogą, którą tu wpłynęliśmy się cofamy do Jeziora Liskówka i na lewo szukamy przesmyku do Jeziora Jeziorko przez tutejszych wędkarzy zwanego Zaroślakiem, albo Zarośniętym.
Te zwyczajowe nazwy nie są przypadkowe, wody tego najmniejszego tu akwenu są najbardziej zarośnięte hydrofitami ze wszystkich.
Dalej kierujemy się w lewo i wpływamy kanałem do Jeziora Maciejak wśród skokczan zwanego Poznańskim. Czy wpłynąć na jego wody? To już od Ciebie zależy. Teraz nie jest źle i dość przyjemnie, ale latem nie da się ukryć stan czystości wody ma wiele do życzenia i bywa, że woda najzwyczajniej śmierdzi.
Droga powrotna, to ponownie po kolei jeziora: Jeziorko, Liskówka i Włókna. Ale to nie koniec, po wpłynięciu na Jezioro Włókna proponujemy odbić w lewo i poszukać przesmyku do Jeziora Brzeźno.
Naprawdę warto, wydaje się, że jest ona najładniejsze. Kończymy wpływając trzeci raz na Jezioro Włókna. Propozycja tego spływu jest dla każdego, nie ma tu żadnych utrudnień. Jeśli skorzystasz z naszej podpowiedzi to pokonasz dystans ok 12 km i spokojnym tempem, kontemplując przyrodę zajmie co to ok 3-4 godzin.
Przesmyki pomiędzy jeziorami zostały oznaczone pomarańczowymi bojami. Łańcuszek potrzanowskich 6 jezior, połączony jest ciekami wodnymi, co sprawia, że wyprawa po tym akwenie jest ciekawa, krajobraz zmienny, jeziora otoczone lasami obfitują w przepiękną wodną roślinność, kwitnące między innymi grążele żółte i grzybienie białe cieszą oko.
Na potrzanowskich jeziorkach, niczym koralikach nawleczonych na nitkę Dzwonówki nudy nie ma, tak jak to bywa na długich rynnowych jeziorach typu Jeziora Budziszewskiego.
Zdjęcia Karolina Stefaniak:
Rzeka Mała Wełna to główny ciek wodny, który przepływa przez gminę Skoki.
Jeśli chodzi o stan czystości wody, to obserwując rzekę w ostatnich latach można stwierdzić „na oko” że woda jest czysta. Największym problemem jednak jest brak wody, zwłaszcza w okresie letnim co powodu, że latem raczej nie ma czego szukać z kajakiem na wodach Małej Wełny.
Co nie znaczy, że Mała Wełna nie nadaje się do uprawiania kajakarstwa. Nadaje się i to bardzo! Jesłi pływasz kajakiem w każdych warunkach, to możesz zacząć już zimą. Jak długo rzeka jest spływa? To zależy od tego, czy zimą był śnie, czy padają deszcze. Czasem daje się bez trudu płynąć Mała Wełną w ciepłych okolicznościach przyrody także jeszcze w maju.
Pod spodem przeczytasz opis właśnie takiego majowego spływu w 2021. Reakcja i zdjęcia Karoliny Stefaniak:
Teraz jest bardzo dobry moment aby się przepłynąć Małą Wełną, która malowniczo płynie przez gminę Skoki na długości około 30 km. Zaczyna się u nas w rejonie Pawłowa Skockiego, kończy w jez. Budziszewskim.
Proponujemy Ci trasę zaczynającą się od mostu za Pawłowem Skockim w kierunku Kiszkowa (droga wojewódzka nr 197). Tu bezpiecznie zwodujesz kajaki, trzeba jednak uważać na samochody. Na trasie nie ma większych utrudnień, gdzieniegdzie parę zwałek (przewróconych do wody pni drzew) pieczołowicie przygotowanych przez bobry. Pojedyncze bystrza, stan wody na tyle wysoki, że przepłynięcie pod mostami nie stanowi przeszkody. Do Nadmłyna (tu obowiązkowa przenoska na jazie spiętrzającym) średnio wprawiony kajakarz powinien sobie poradzić bez żadnej przenoski (z jednym wyjątkiem – duże zwalone drzewo na pierwszym kilometrze).
Schody zaczynają się od Gospodarstwa Rybackiego w Skokach. Obowiązkowe dwie przenoski na początku i końcu. Po drodze parę spiętrzających zastawek mogących nastręczyć trudności. Jeśli boisz się lub nie czujesz się pewnie w kajaku nie będzie wstydem go przenieść.
W samych Skokach piękny widok na kościół przy targowisku. Przepływając przez Skoki czujemy się jak w Wenecji (zupełnie inna perspektywa miasta). Nasz spływ proponujemy skończyć (bezpiecznie idzie zostawić samochód) po 23,5 km pod mostem przy drodze wojewódzkiej przed wpływem do jez. Rościńskiego. Oczywiście jeśli będziesz miał siłę i ochotę płyń dalej do jez. Rościńskiego i dalej do jez. Budziszewskiego.
Jedno jest pewne – nigdzie na swojej trasie Mała Wełna nie jest tak malownicza, jak w gminie Skoki. Po drugie, jeśli chcesz się o tym przekonać, to się spiesz, póki jest woda i rzeką płynie się naprawdę cudownie.
Parę lat temu z inicjatywy m.in. Stowarzyszenia Dolina Wełny ukazał się przewodnik dedykowany kajakarzom pod tytułem Przewodnik Kajakowy po Wełnie i Małej Wełnie. Bardzo przydatna publikacja, przy pomocy której zaplanujesz wycieczkę szytą na Twoją miarę.
Pobierz Przewodnik Kajakowy o Wełnie i Małej Wełnie (pdf 9 MB)Pobierz
A oto parę fotografii i migawka filmowa ze spływu Małą Wełną (9.05.2021), zobacz, może się skusisz, aby zobaczyć jak to będzie wyglądało Twoimi oczyma.
Skockie wody to raj dla wędkarzy. Na chętnych czekają liczne łowiska, bogate w rozmaite gatunki ryb.
Aby łowić ryby na terenie Gminy Skoki należy posiadać kartę wędkarską, wydaną przez stosowne Starostwo Powiatowe według adresu zameldowania. Z kartą wędkarską należy wykupić stosowne zezwolenie u zarządcy danych wód. Na terenie Gminy Skoki działają dwa koła wędkarskie:
- Koło PZW Nr 120 w Skokach, prezes Koła Jacek Dudek, tel. 605 563 858
- Koło PZW Nr 51 Troć,
Do PZW należą jeziora: Borowe i Dzwonowskie, łowić na nich można po wykupieniu stosownych zezwoleń w dowolnym kole PZW na terenie Okręgu Poznańskiego. Pozostałe jeziora posiadają swoich zarządców, u których należy wykupić zezwolenie, i tak:
- PZW Troć: jez. Karolewskie, tel. kontaktowy: 660 060 002
- Gospodarstwo Rybackie w Skokach: jez. Rościńskie, jez. Maciejak z jez. przyległymi (Liskówka, Jeziorko, Lipka) jez. Włókna oraz jez. Brzeźno – tel. kontaktowy 791 517 547, 881 358 983 Robert Kowalewski.
Zezwolenia na połów można kupić u zarządcy, oraz:
- U Skarbnika Koła PZW nr 120 w Skokach, tel. 516 048 578
- Stacja Paliw STAM_POL, ul. Antoniewska w Skokach
Przedsiębiorstwo Produkcji Rybackiej MAJ Sp. z o.o. w Wągrowcu: jez. Budziszewskie, tel. kontaktowy 67 262 19 06.
Zezwolenia sprzedaje:
- Sklep Wędkarski Jarosław Fertsc, ul. Kazimierza Wielkiego w Skokach
- Prezes Koła PZW Nr 120 w Skokach, prezes Koła Jacek Dudek, tel. 605 563 858
Gmina Skoki wraz z 5 innymi gminami, członkami Związku Międzygminnego Puszcza Zielonka (Murowana Goślina, Czerwonak, Kiszkowo, Swarzędz i Pobiedziska) rozwija na wspólnie dużą część oferty turystycznej na obszarze swoich gmin. Tak też jest z większością szlaków turystycznych, w tym rowerowych.
Wspólnie stworzono system ponad 500 km oznakowanych tras rowerowych.
Przebiegi tych tras znajdziesz na popularnej wśród turystów stronie: https://www.traseo.pl/trasy/user/PuszczaZielonka
Trasy rowerowe zostały wytyczone na terenie Parku Krajobrazowego Puszczy Zielonka tak aby umożliwić turystom wędrówkę po jego najpiękniejszych i najcenniejszych miejscach, tak by poznać jego przyrodę, historię, kulturę.
Szlaki poprowadzone są w malowniczym krajobrazie lasów i jezior, najczęściej drogami gruntowymi lub o nawierzchni bitumicznej, ale tak aby omijać najbardziej ruchliwe arterie komunikacyjne. Wycieczka rowerem przez Puszczę Zielonka jest pewnego rodzaju podróżą w czasie, ponieważ klimat tych miejsc oraz ścieżki zachowały wiele pięknego uroku.
Trasy prowadzone są drogami, które maja bardzo stary rodowód, a niektórymi z nich wędrowano zapewne przed setkami lat. Jest to jednak przede wszystkim ciekawa wycieczka przyrodnicza prowadząca przez piękne lasy, w których znajduje się kilka rezerwatów chroniących szczególnie cenne zespoły przyrodnicze. Wyznaczone trasy rowerowe różnią się krajobrazem, długością tak aby można było organizować wycieczki stosownie do sprawności, zainteresowań, możliwości czasowych turystów. Dzięki temu można stosować wiele kombinacji w przejazdach rowerowych, łatwo tez wjechać na trasę i z niej zjechać. Trasy rowerowe są zintegrowane z linią kolejową Poznań – Wągrowiec, z parkingami samochodowymi i z drogami rowerowymi dalekiego zasięgu: Pierścieniem Rowerowym wokół Poznania i z europejskimi trasami rowerowymi EuroVelo nr 2 i 9, pozwala to rowerzyście przyjezdnemu łatwo dotrzeć na trasy rowerowe Puszczy Zielonka oraz z nich zjechać.
System oznakowanych szlaków rowerowych na terenie Puszczy Zielonka i okolic ma ponad 500 km a w jego skład wchodzą:
Duży Pierścień Rowerowy (DPR). Ma swój początek w Czerwonaku. Dalej prowadzi przez Dąbrówkę Kościelną, Niedźwiedziny, Sławicę, Brzeźno, Pacholewo i Uchorowo. W Starczanowie łączy się z Małym Pierścieniem Rowerowym (długość 51,8 km),
Mały Pierścień Rowerowy (MPR). Początek i koniec ma w Murowanej Goślinie. Prowadzi między innymi przez Kamińsko, Zielonkę, Głęboczek, Wojnowo, Długą Goślinę, Kąty, Siarczanowo, Mściszewo i Raduszyn (długość 40,1 km).
Pierścienie rowerowe uzupełnione są dwunastoma trasami łącznikowymi oznakowanymi cyframi:
R-1 im. Ryszarda Walerycha – trasa z Owińsk przez Mielno, Wierzonkę, Wierzenicę, Kobylincę do połączenia w Gruszczynie z trasą Poznań – Gniezno (EuroVelo nr 2 i 9). Długość R-1 wynosi 15,5km.
R-2 – trasa z Murowanej Gośliny przez Rakownię, Okoniec, Kamińsko, Tuczno, Kowalskie, jerzykowi, do połączenia w Biskupicach z trasą Poznań – Gniezno (EuroVelo nr 2 i 9). Długość R-2 wynosi 21,8km.
R-3 – trasa z Murowanej Gośliny przez Zielonkę, Bednary, Krześlice, Węglewo, Skrzetuszewo, do Ryby – Bramy III Tysiąclecia, nad jez. Lednickim gdzie trasa łączy się z R-8. Długość R-3 wynosi 25,5 km (w tym 1,5 km odcinek ze Skrztuszewa do „Ryby”).
R-4 – trasa z Murowanej Gośliny przez Buduszewo, Głęboczek do Dąbrówki Kościelnej, gdzie łączy się z DPR . Bezpośrednią kontynuacją tej trasy jest R-8. Długość R-4 wynosi 11,6km.
R-5 – trasa z Murowanej Gośliny (Przebędowa) przez Głębocko, Łopuchówko, Łopuchowi do Brzeźna, gdzie łączy się z DPR. Długość R-5 wynosi 10,9km.
R-6 – trasa z Murowanej Gośliny (Przebędowa) przez Trojanowo, Kąty, do leśniczówki Loskoń, gdzie łączy się DPR. Długość R-6 wynosi 10,2km. R-7 – trasa z Murowanej Gośliny przez osadę leśniczówką Siarczanowo, Białężyn, Nieszawę, do połączenia się na północ od Nieszawy z DPR. Długość R-7 wynosi 11,4km.
R-8 – stanowi bezpośrednią kontynuację trasy R-4.Rozpoczyna się w Dąbrówce Kościelnej i prowadzi przez Pawłowo Skockie, Rybno Wielkie, Kiszkowo, Węgorzewo do Skrzetuszewa i dalej Dorydy – Bramy III Tysiąclecia nad jez. Lednickim, gdzie łączy się z trasą R-3. długość R-8 wynosi 29,7km (w tym 2km odcinek od Skrzetuszewa do „Ryby”.
R-9 – trasa z Niedźwiedzin przez Rejowiec, Stawiany, Raczkowo do Skoków i dalej przez Potrzanowo, Budziszewice, Słomowo do pacholewa. Długośc R-9 wynosi 45,5km.
Częściowo przebieg tej trasy odnajdziesz w wizualizacji szlaku na stronie: http://trasy.turystyka.puszcza-zielonka.pl/index3.html#szlak
R-10 – Raczkowo – Jabłkowo – Rybieniec – Olekszyn – Łagiewniki Kościelne – Myszki – Sławno – Kamionek – Imiołki – Skrzetuszewo – Rybitwy – Lednogóra – Imielenko. Długość R 10 31,6 km.
R-11 – Kamionek – Dziećmiarki – Waliszewo – Siemianowo – Dziekanowice – Imielenko – Imielno – Gołuń – Zbierkowo – Kociałkowa Górka. Długość R 11 wynosi 23,0 km.
R-12 – Jerzykowo – Borowo – Promno – Góra – Kociołkowa Górka – Sanniki – Rujsca – Szwedzki Okop – Jezierce – Wagowo – Zbierkowo – Pobiedziska – Węglewo – Pomarzanowice – Złotniczki – Wronczyn – Krześlice. Długość R 12 wynosi: 47,3 km.
Cysterski Szlak Rowerowy (CSR) – Poznań (punkt zbiorczy szlaków przy j. Maltańskim) – wzdłuż Jeziora Swarzędzkiego – Wierzenica – Owińska – Kamińsko – Zielonka – Dąbrówka Kościelna – Rejowiec – Antoniewo – Skoki – Lechlin – Wiatrowo – Wągrowiec – Tarnowo Pałuckie – Łekno – Bracholin – Mieścisko – Budziejewko – koniec trasy w Dąbrówce Kościelnej (długość 143 km).
Fragment Pierścienia Powiatowego dookoła Poznania (na terenie Puszczy Zielonka i okolic) – Góra – Biskupice – Wronczyn – Bednary – Dąbrówka Kościelna – Zielonka – Okoniec – Rakownia – Murowana Goślina – Mściszewo – Złotoryjsko – Promnice – Biedrusko.
Fragment Nadwarciańskiego Szlaku Rowerowego (na terenie Puszczy Zielonka i okolic) – Poznań (punkt zbiorczy szlaków przy j. Maltańskim) – Naramowice – Radojewo – Biedrusko – Promnice – Złotoryjsko – Mściszewo – Starczanowo – Rez. Śnieżycowy Jar – dalej w kierunku Obornik.
trasa R9 przebiega w większości przez teren gminy Skoki z Niedźwiedzin przez Rejowiec, Stawiany, Raczkowo do Skoków i dalej przez Budziszewice, Słomowo do Pacholewa. Długość R-9 wynosi 45,5 km.
Trasa rowerowa rozpoczyna się w Niedźwiedzinach (0,0 km). W tym miejscu krzyżuje się trasa Dużego Pierścienia Rowerowego z czerwonym szlakiem pieszym prowadzącym z Czerwonaka przez Zielonkę do Skoków. Z Poznania, aby dotrzeć do Niedźwiedzin, najlepiej dojechać pociągiem do stacji Sława Wielkopolska (w szynobusach łatwo przewieźć cztery rowery), a stamtąd ścieżką wzdłuż torów pojechać na południe do drogi asfaltowej prowadzącej do Niedźwiedzin. Niedźwiedziny pochodzą co najmniej z XIV wieku. Pierwotny owalnicowy układ wsi mimo zmian przestrzennych jest nadal dość czytelny. Z Niedźwiedzin do Rejowca prowadzi ładna droga gruntowa przechodząca przez pola i lasy. Na tym odcinku trasa rowerowa biegnie wspólnie z czerwonym szlakiem pieszym. 
W Rejowcu (2,2 km) przejeżdżamy obok figury Pana Jezusa i kierujemy się wprost na drewniany kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa pochodzący z 1820 roku. 
Wieś ta była założona w XVII wieku przez potomków Mikołaja Reja dla ludności kalwińskiej i temu wyznaniu kościół w Rejowcu pierwotnie służył. Drogą z prawej strony kościoła przejeżdżamy przez wieś i na najbliższym skrzyżowaniu, skręcając w prawo, kierujemy się stronę Stawian. Gdybyśmy chcieli spojrzeć na mapę wielkoformatową powinniśmy skręcić w lewo, na placyk przy szkole. Nie ma jednak na tej mapie ustawionej w 2005 roku naszej trasy, ponieważ została ona wyznaczona w 2006 rok. 
Droga do Stawian posiada historyczne zagospodarowanie; pas nawierzchni kamiennej i obok nawierzchnia gruntowa czyli tzw. latówka, droga letnia służąca ruchowi konnemu. Obie strony drogi obsadzone są drzewami. Po prawej stronie mijamy niezwykłe miejsce produkcji węgla drzewnego według tradycyjnych sposobów. 
W Stawianych (5,3 km) po prawej stronie drogi znajduje park z eklektycznym dworem z połowy XIX wieku, niestety opuszczonym, choć kiedyś musiała to być piękna posiadłość znanej wielkopolskiej rodziny Chłapowskich. Interesujący jest także neoromański ceglany spichlerz i kamienna kuźnia, tak samo jednak puste jak dwór. Na końcu wsi skręcamy w lewo na polną drogę prowadzącą do Bilżyc. Na początku wsi wita nas stojąca po lewej stronie figura Matki Boskiej Sykstyńskiej. W Biżycach (8,6 km) po prawej stronie mijamy gospodarstwo agroturystyczne Walentynówka. Dalej jedziemy dobrą drogą asfaltową aż do Glinna (10,3 km). Tutaj jednak nie skręcamy, tak jak prowadzi droga w lewo, ale jedziemy prosto i drogą gruntową dojeżdżamy do szosy Skoki – Kiszkowo, gdzie skręcamy w prawo. W Glinnie po lewej stronie, na wzgórzu znajduje się dwór z połowy XIX wiek. Nie jest on jednak na tyle ciekawy aby warto było zbaczać z trasy. Zaraz za Glinem, po lewej stronie szosy do Kiszkowa, na rozległej łące w dolinie Małej Wełny wznosi się grodzisko stożkowe otoczone kiedyś fosą, do którego od południa przylega dawne podgrodzie. Jest to obiekt, który do dziś fascynuje tajemniczością i można sobie tylko wyobrazić jak w średniowieczu stał tutaj drewniany gródek i przylegała do niego rzemieślnicza osada, a wszystko to wynurzało się z bagien i rozlewisk Małej Wełny. 
Asfaltową szosą dojeżdżamy do Jagniewic (11,9 km), gdzie trasa rowerowa skręca w lewo w stronę Raczkowa. Zanim jednak skręcimy w lewo, warto zboczyć w prawą stronę i dojechać na skarpę rozległej doliny Małej Wełny. Widok jest tutaj naprawdę piękny, również na pomnikową wierzbę białą stojącą niedaleko Małej Wełny. U szczytu skarpy stoi, będący u progu ruiny, dwór Buchowskich z 1880 roku. Dojazd do Raczkowa (14,3 km) prowadzi wygodną drogą asfaltową. W wsi skręcamy w lewo i dojeżdżamy do drewnianego kościoła z XVIII wieku. Na cmentarzu przykościelnym, na którym pochowani są proboszczowie Raczkowscy, znajduje się także drewniana dzwonnica. Z Raczkowa w stronę Skoków jedziemy prostą drogą leśną. Ponieważ musimy podjeżdżać na tzw. Raczkowską Górkę, a droga w pewnych okresach może być spiaszczona, dlatego tempo jazdy rowerem na tym odcinku może nie być zbyt duże, natomiast tym przyjemniejszy jest zjazd w stronę Skoków. 
Dojeżdżamy do drogi asfaltowej w miejscu nazwanym Piła Młyn (19,2 km), od znajdującego się tu dawniej młyna na Małej Wełnie. Wkrótce musimy zjechać z asfaltu na groblę prowadzącą wzdłuż Małej Wełny i jej rozlewisk oraz stawów rybnych. Przy końcu największego ze stawów skręcamy w lewo (droga w prawo prowadzi do Skoków) i przejeżdżając prze osiedle domków rekreacyjnych dojeżdżamy do drogi nr 196 Poznań – Wągrowiec. Musimy tutaj skręcić w prawo i zachowując wielką ostrożność (bardzo duży ruch samochodowy) przejechać krótki odcinek do położonego po lewej stronie parkingu samochodowego. Od tego miejsca prowadzi aż do Skoków (23,3 km) wygodna i bezpieczna droga pieszo-rowerowa. Jednak jeszcze przed zabudową miejską skręcamy na drogę gruntową prowadzącą w stronę Potrzanowa. Jeżeli ktoś chce zakończyć wycieczkę w Skokach, może dojechać do dworca kolejowego. Kto chce jechać dalej, a jest zmęczony może posilić się w leżącej w pobliżu ”Karczmie Kołodziej” 
Potrzanowo (26,5 km), do którego skręciliśmy przed dojazdem do Skoków jest rozległą wsią o ciekawej historii. Tutaj bowiem w XVII i XVIII wieku, gdy Skoki były protestanckie, przeniesiono parafię katolicką. 
Z Potrzanowa aż do Budziszewic prowadzi dobra droga asfaltowa, która w Budziszewicach (30,5 km) obsadzana jest jarzębinami. Można tutaj zatrzymać się na odpoczynek w drewnianej wiacie (Przystanek Budziszewice), która bardzo zgrabnie obudowała tradycyjny, plastikowy przystanek autobusowy. Nawierzchnia asfaltowa prowadzi aż do skrzyżowania z drogą prowadzącą do Długiej Gośliny, dalej jedziemy dobrej jakości drogą gruntową. W miejscu, w którym po lewej stronie drogi znajduje się podwójny słupy energetyczne wraz ze stacją transformatorową, skręcamy w lewo, przekraczamy strumień, a następnie drogą przez las dojeżdżamy do skrzyżowania z drogą nr 302 (30,5 km), Murowana Goślina – Rogoźno. Zachowując bardzo dużą ostrożność, przejeżdżamy na drugą stronę szosy i jedziemy prosto wygodną, umocniona drogą leśną prowadzącą do Słomowa. W okolicach Nieszawki można dojechać do rezerwatu Buczyna. Jednak piękny las bukowy podziwiamy również z trasy rowerowej, szczególnie z tego jej odcinka, gdzie szlak skręca w prawo od głównego traktu i prowadzi w stronę dawnej leśniczówki Buczyna koło Boguniewa. Piękne widoki rozciągają się szczególnie z lewej strony nowo wybudowanej, doskonałej jakości drogi leśnej. Strome skarpy i głębokie wąwozy, sprawiają, że można czuć się tutaj jak w terenie górskim. Przy dawnej leśniczówce Buczyna (40,0 km) skręcamy w lewo na szosę, która zaprowadzi nas do Słomowa (42,0 km). Po lewej stronie mijamy pomnik żołnierzy polskich i powstańców wielkopolskich ufundowany przez Turnów, dawnych właścicieli tej wsi. Po prawej stronie, kawałek dalej znajduje się ciekawe założenie neoklasyczne ufundowane w latach 1904-1906 przez Jana Turno, obejmujące kościół oraz położony w parku krajobrazowym pałac i zabudowania gospodarcze. Słomowo ma także ciekawy epizod militarny. Na pobliskim wzgórzu zwanym Koci Sad w 1813 roku wojska napoleońskie miały potyczkę z oddziałami carskim. Ze Słomowa prowadzi dobra droga asfaltowa aż do Pacholewa (45,5 km), gdzie kończy się trasa rowerowa nr 9 i następuje połączenie z trasą Dużego Pierścienia Rowerowego. Z Pacholewa łatwo dojechać do pobliskiego Rożnowa, gdzie znajduje się stacja kolejowa linii Poznań – Piła. Przy okazji, można w Rożnowie odwiedzić znajdujący się przy kościele grób Franciszka Mickiewicza, brata Adama.
„Szlak Kościołów Drewnianych wokół Puszczy Zielonki” powstał z inicjatywy Związku Międzygminnego „Puszcza Zielonka”, został otwarty w 2008 roku.
Specjalnie oznakowana trasa pozwala zarówno turystom zmotoryzowanym, jak i pieszym, dotrzeć do 12 drewnianych kościołów – znakomitych przykładów dziedzictwa drewnianej architektury sakralnej na terenie sześciu wielkopolskich gmin: Czerwonaka, Kiszkowa, Murowanej Gośliny, Pobiedzisk, Skoków i Swarzędza.
Niemal wszystkie parafie na szlaku powstały w średniowieczu (z fundacji rycerskich, książęcych, bądź duchownych), a obecnie istniejące świątynie wzniesiono pomiędzy XVI a XIX w. (najstarszy, zbudowany w latach 1560-1561 jest kościół w Wierzenicy; a najmłodszy – kościół w Węglewie z 1818 roku).
Każdy z obiektów poszczycić się może unikatowym wystrojem i szeregiem cennych dzieł sztuki. Wymieńmy choć po jednym z nich. Na stropie i ścianach kościoła w Kicinie podziwiać można rokokową polichromię.
W drewnianą ścianę wierzenickiej świątyni wbudowano interesujący nagrobek (filozofa Augusta Cieszkowskiego), którego centralną część stanowią ujęte w marmurowy portal, bogato zdobione drzwi brązowe – najcenniejszy zabytek polskiej romantycznej rzeźby nagrobnej.
W Uzarzewie zachwyca ogromnych rozmiarów szkarłatny baldachim – iluzjonistyczne, XVIII-wieczne malowidło.
W Węglewie, w ołtarzu głównym, wisi datowany na XVI/XVII w. obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w drewnianej, posrebrzanej sukience.
Ściany poświęconej św. Rozalii kaplicy cmentarnej w Sławnie zdobią girlandy barwnych kwiatów – lilii i róż.
Na suficie kościoła w Łagiewnikach Kościelnych umieszczono 10 symbolicznych malowideł, nawiązujących do męczeńskiej śmierci Chrystusa, Odkupienia i Eucharystii.
W Kiszkowie, w niegdysiejszej farze miejskiej, znajduje się słynący cudami obraz Matki Boskiej.
W Raczkowie łaski spływają z XVII-wiecznego krucyfiksu ludowego, otoczonego dzisiaj przez liczne wota.
W Jabłkowie zachwyca ołtarz z zastępem rzeźbionych w drewnie aniołów. W kruchcie świątyni w Rejowcu przechowuje się trzynaście XVII-wiecznych blach trumiennych z namalowanymi herbami szlachty kalwińskiej.
W Skokach jest powstała w 1 poł. XVII w. płyta nagrobna Zofii z Latalskich Reyowej (w kościele spoczywa też Andrzej Rey, mąż Zofii i wnuk poety Mikołaja Reja), a w Długiej Goślinie, kupionej w 1621 roku przez poznańskie benedyktynki, wzrok przykuwa rzeźba Chrystusa Boleściwego.
Związek Międzygminny „Puszcza Zielonka” oraz Stowarzyszenie Jednostek Samorządu Terytorialnego „Komunikacja” wspólnie opracowały koncepcję „Cysterskiego Szlaku Rowerowego” (w skrócie CSR) na trasie od Poznania do Łekna. Szlak ten prowadzi przez najważniejsze miejsca związane z Cystersami na terenie północnej Wielkopolski: Owińska, Wągrowiec, Tarnowo Pałuckie i Łekno. Oraz gminę Skoki. Na jego trasie planuje się również zorganizowanie dodatkowych imprez, które będą uzupełniały ofertę już istniejącą (coroczny Festyn na Zbylutowym Grodzie w Tarnowie Pałuckim i Łeknie, Jarmark Cysterski w Wągrowcu itd.). Trasa „Cysterskiego Szlaku Rowerowego” przebiega przez teren trzech powiatów poznańskiego, gnieźnieńskiego i wągrowieckiego, ze szczególnym uwzględnieniem gmin: Poznań, Czerwonak, Murowana Goślina, Swarzędz, Kiszkowo, Skoki, Wągrowiec, Mieścisko.Wybór formy aktywnego wypoczynku „na rowerze” w połączeniu z edukacją historyczną, wynika z efektów jakie uzyskane zostały na podstawie badań, na temat potrzeb turystycznych na obszarze Puszczy Zielonki, jak również tych, jakie przyniosła ankieta zamieszczona na stronie powiatu wągrowieckiego pt. „Każda opinia ma znaczenie”, która jednogłośnie ukazała potrzebę utworzenia trasy rowerowej. W celu pozyskania pieniędzy na wykonanie infrastruktury Szlaku, ZMPZ – lider przedsięwzięcia, złożył wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego i otrzymał dofinansowanie w kwocie 21 tys. zł.
Szlak ma kształt pętli, liczy 143 km i jest oznakowany oficjalnym logo Szlaku Cysterskiego w Polsce.
Wytyczona trasa łączy obiekty i miejsca historycznie związane z pobytem Cystersów w północnej części wielkopolskiej ziemi (od pocz. XII w.).
Dodatkowo prowadzi po terenach atrakcyjnych przyrodniczo, przemierza Park Krajobrazowy „Puszcza Zielonka” oraz Obszar Chronionego Krajobrazu „Rynny Doliny Wełny i Strugi Gołaniecko-Wągrowieckiej”.
Najciekawsze miejsca na trasie: związane z Cystersami i inne: atrakcyjne krajobrazowo, ciekawe historycznie…
- Antoniewo – kompleks ciekawych architektonicznie budynków z pocz. XX w. (Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy),
- Bracholin – wiatrak typu holender z 2 poł. XIX w., jezioro Bracholińskie z zachowaną awifauną i florą charakterystyczną dla pierwotnego osadnictwa grodowego i klasztornego,
- Budziejewko – kościół św. Wojciecha, kamień Św. Wojciecha – zabytek przyrody (głaz narzutowy),
- Budziejewo – dwór z poł. XIX w.,
- Dąbrówka Kościelna – Sanktuarium Maryjne Matki Bożej Pocieszenia, Dąb Papieski,
- Jagniewice – dwór z XIX w.,
- Lechlin – kościół św. Stanisława, eklektyczny dwór z parkiem krajobrazowym,
- Łekno – częściowo zachowany układ urbanistyczny z XVI w., studnia Weroniki na Rynku, kościół śś. Piotra i Pawła, grodzisko stożkowate, stanowisko Ł3 tzw. „Klasztorek” (wykopaliska archeologiczne),
- Mieścisko – kościół św. Michała,
- Owińska – kościół św. Jana Chrzciciela i klasztor pocysterski, kościół św. Mikołaja, Pałac rodziny von Treskow, Dąb Bartek, punkt IT,
- Pawłowo Skockie – pałac z końca XIX w. z parkiem krajobrazowym,
- Popowo Kościelne – drewniany kościół Zwiastowania NMP, przy kościele zespół 9 kapliczek,
- Poznań – kościół św. Jana Jerozolimskiego, początek CSR,
- Raczkowo – drewniany kościół Wszystkich Świętych i drewniana dzwonnica,
- Rejowiec – drewniany kościół Serca Pana Jezusa i drewniana dzwonnica,
- Rościnno – pałac eklektyczny (Dom Rekolekcyjny Archidiecezji Poznańskiej) z parkiem krajobrazowym, trzy aleje wychodzące ze wsi: dębowa, kasztanowa i lipowa,
- Skoki – szachulcowy kościół św. Mikołaja; neogotycki, poewangelicki kościół śś. Piotra i Pawła, eklektyczny dwór z parkiem krajobrazowym,
- Swarzędz – jezioro Swarzędzkie,
- Tarnowo Pałuckie – drewniany kościół Św. Mikołaja
- Wągrowiec – kościół Wniebowzięcia NMP i klasztor pocysterski, Opatówka (Muzeum Regionalne), kościół farny Św. Jakuba Apostoła i drewniana dzwonnica, pomnik ks. Jakuba Wujka, bifurkacja,
- Wiatrowo – pałac z 2 poł. XVIII w. z parkiem krajobrazowym,
- Wierzenica – drewniany kościół św. Mikołaja,
- Wierzonka – groby rodziny von Treskow,
- Zielonka – arboretum, początek ścieżki dydaktycznej „Zbiorowiska roślinne wokół Puszczy Zielonka”.
Przebieg szlaku na terenie gminy Skoki
Przez gminę Skoki szlak przebiega ponad 40 km, wiedzie dwoma odnogami z Dąbrówki Kościelnej. Pierwsza odnoga prowadzi nas w kierunku Niedźwiedzin. Towarzyszą nam niebieskie znaki Dużego Pierścienia Rowerowego wokół Puszczy Zielonka, zwanego w skrócie „DePeeRem”. Wjeżdżamy do lasu. Po dwóch kilometrach to wznoszącej się, to opadającej i miejscami piaszczystej drogi leśnej, skręcamy w lewo i po chwili w prawo. Wesoły młodnik sosnowy, poprzetykany tu i ówdzie pojedynczymi brzozami ustępuje po pewnym czasie polom. Opuszczamy teren Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka. Coraz bardziej piaszczysta droga doprowadza nas jak po sznurku do Niedźwiedzin, wsi z metryką sięgającą 1348r., z pozostałościami dawnego rozplanowania przestrzennego. Po dojechaniu do poprzecznej drogi gruntowej skręcamy w lewo, po chwili, na głównym skrzyżowaniu dróg we wsi (duży kamień pomalowany na biało), ponownie w lewo. Po chwili skręcamy w prawo, w wyboistą drogę gruntową, zgodnie z drogowskazem na Rejowiec. Po lewej zostawiamy szosę, prowadzącą w kierunku Skoków. 
Nasz szlak prowadzi teraz wraz ze znakami szlaku łącznikowego Puszczy Zielonki nr 9. Wkrótce testujemy naszą formę na stromym, 200-metrowym, piaszczystym podjeździe. Gdy 600 m dalej z lewej dochodzi do naszego szlaku droga, jej nawierzchnia znacznie się polepsza. Niedługo potem przecinamy tory kolejowe, na których odbywa się ruch towarowy i wjeżdżamy do Rejowca, zwanego niekiedy Poznańskim. 
W Rejowcu po lewej stronie możemy przystanąć na chwilę odpoczynku na miejscu postojowym w cieniu okazałego drzewa obok figury Serca Jezusowego. Kontynuując drogę po dotarciu do poprzecznej drogi asfaltowej skręcamy w lewo i zatrzymujemy się przy doskonale widocznym po prawej drewnianym modrzewiowym kościele. 
Dawny kalwiński zbór powstał dzięki staraniom podkomorzego Andrzeja Reja, wnuka Mikołaja Reja z Nagłowic już w 1626 roku z drewna modrzewiowego. W 1820 r. został przejęty przez ewangelików i odnowiony. Od 1945 r. należy do katolików i nosi wezwanie Najświętszego Serca Pana Jezusa. 
Warto zajrzeć do środka – oprócz barokowego ołtarza i oryginalnych balkonów w kruchcie znajdziemy blaszane tablice herbowe szlachty wyznania kalwińskiego, głównie z XVII w. Nieopodal świątyni stoi drewniana dzwonnica z 1820 r. o konstrukcji słupkowej. Kościół w Rejowcu jest jednym z elementów Szlaku Kościołów Drewnianych wokół Puszczy Zielonka. W południowo-wschodniej części Rejowca znajdują się pozostałości folwarku. Na cmentarzu na przeciwnym końcu wsi rosną okazałe sosny (obwód do 220 cm). Na południowy wschód od wsi mieści się duży skład produktów naftowych należący do Operatora Logistycznego Paliw Płynnych Baza nr 4. Tymczasem my wracamy na szosę. 100 metrów za kościołem, a dokładniej za budynkiem miejscowej podstawówki skręcamy w prawo. Po lewej mijamy tablicę informacyjną. Asfalt ustępuje nawierzchni gruntowej. Po prawej, pod numerem 26 budynek z ciekawym, piętrowym gankiem drewnianym. My skręcamy w lewo wraz ze znakami czerwonego szlaku pieszego. Mocno piaszczystą drogą opuszczamy wieś. Po dojechaniu do ściany lasu, przy drewnianym krzyżu skręcamy w prawo. Po kolejnych 50 m wjeżdżamy do lasu. Skrzyżowanie dróg leśnych przejeżdżamy na wprost. Po kolejnych 1500 m leśnej jazdy z prawej dochodzi droga ze Stawian. Przekraczamy bezimienny strumyk. Na kolejnym rozstaju dróg skręcamy w prawo skos i lekko podjeżdżamy. Wkrótce po prawej mijamy boisko i docieramy do poprzecznej asfaltowej szosy. 
Jesteśmy w Antoniewie. Zanim skręcimy w lewo i pojedziemy w kierunku Skoków, warto poświęcić trochę czasu na przyjrzenie się ciekawej architekturze Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego im. Janusza Korczaka.
Możemy się także zatrzymać obok tablicy informacyjnej na temat Antoniew. Jeszcze lepiej zostać tu na nocleg – tym bardziej, że istnieje taka możliwość. Przed chwilą przecięliśmy poprzeczny rowerowy szlak łącznikowy nr 9. Pojawiają się pierwsze zabudowania Skoków. Ulica Antoniewska delikatnie wznosi się, a następnie opada do przejazdu kolejowego. Zaraz za nim skręcamy w lewo, w ul. Kazimierza Wielkiego po prawej mijamy restaurację „Stary fortepian” i zatrzymujemy się przy znaku STOP. Jedziemy ostrożnie prosto w ul. Jana Pawła II, którą to w 2006 i 2007 r. biegła trasa wyścigu Tour de Pologne, najważniejszej polskiej imprezy kolarskiej. Wkrótce mijamy Plac Strażacki i wjeżdżamy na Plac Powstańców Wielkopolskich na którym znajduje się tablica z mapą turystyczną. 
Ruszamy dalej prosto. Z rynku wyjeżdżamy ul. Kościelną. Po lewej widać szachulcowy kościół św. Mikołaja z 1737 r., kolejny element Szlaku Kościołów Drewnianych. Dwie niewysokie wieże są znacznie młodsze – pochodzą z 1911 r. Na zewnętrznej ścianie kościoła – tablica nagrobna Zofi i z Latalskich Rejowej z ok. 1630 r. 
Dekoracja wnętrza jest przede wszystkim barokowa i rokokowa. Kościół obecnie znajduje się w kapitalnym remoncie i nie ma możliwości jego zwiedzania. Ciekawostką jest wpis w parafialnej księdze chrztów. 26 września 1831 r. pojawia się w niej nazwisko Adama Mickiewicza, który, przebywając w tym czasie w niedalekim Budziszewku, został ojcem chrzestnym Marii Tekli Łubieńskiej. Kontynuujemy jazdę ul. Kościelną. Przekraczamy Małą Wełnę i docieramy do poprzecznej ul. Rościńskiej. Uwaga na wzmożony ruch! 
Przed nami – doskonale widoczna, późnobarokowa figura św. Jana Nepomucena z XVIII w. Skręcamy w prawo i jedziemy w kierunku Wągrowca. Po lewej mijamy cmentarz ze zbiorową mogiłą ośmiu osób, poległych w 1939 r. Zaraz za cmentarzem ostrożnie skręcamy w lewo. Kierujemy się na Rościnno. Czeka nas miły zjazd asfaltem z widokiem na jez. Rościńskie po prawej. Mijamy drogowskazy do licznych w okolicy ośrodków wypoczynkowych. Za przesmykiem jedziemy piękną aleją lipowo – dębową. Wkrótce jesteśmy w Rościnnie. 
Po lewej – dom rekolekcyjny archidiecezji gnieźnieńskiej. Mieści się on w pałacu eklektycznym z II poł. XIX w., odrestaurowanym w 1981 r. otoczony parkiem z końca XIX w. o pow. 13,7 ha z ciekawym drzewostanem, na który składają się: okazałe buki i dęby, wyjątkowo rozłożysty cis oraz klon o obw. 390 cm. Z wsi wychodzą trzy stare aleje – dębowa (do Skoków), lipowa (do Grzybowa) oraz kasztanowcowa (do Roszkówka). Na wysokości bramy wjazdowej do parku skręcamy w prawo, w drogę asfaltową. Po dojechaniu do poprzecznej drogi, także gruntowej – skręcamy w lewo. Mocno piaszczysta droga stopniowo wznosi się. Wkrótce wyjeżdżamy z lasu, ponownie witamy „asfaltowy dywanik”. Po lewej, w dole, widoczne jez. Lechlińskie. 
Przed nami widać też kościół w Lechlinie, a na przeciwko niego tablica informacyjna o historii wsi. 
Po chwili jesteśmy już we wsi. Jedziemy dalej prosto, na północ. Po lewej mijamy park krajobrazowy z pocz. XIX w. zlokalizowany obok dworu, rozciągający się aż do jeziora (zajmuje obszar ok. 4,5 ha). Wspomniany dwór kryty jest dachem mansardowym i powstał w czasie, gdy wieś została przejęta przez Niemca z rodziny von Treskow (wieża pochodzi z 1840 r.). Obecnie został odrestaurowany przez prywatnych właścicieli i nie wiadomo jeszcze, czy będzie udostępniony do zwiedzania. Po dotarciu do poprzecznej szosy skręcamy w lewo. Chwila zjazdu i opuszczamy ostatnie zabudowania wsi. Po dotarciu do rozstaju dróg możemy doznać lekkiej dezorientacji: Na wprost – drogowskaz na Grzybowice, w lewo na… Grzybowo! Teraz jest już chyba jasne, dlaczego warto te okolice odwiedzić jesienią…Szlak wiedzie prosto. Jedziemy przyjemnie gładką, nową szosą w lesie. Niestety, wszystko, co dobre, szybko się kończy. Po 1800 m asfalt skręca lekko w lewo w kierunku Grzybowic, a my jedziemy na wprost, mocno piaszczystą drogą leśną w kierunku Nowego Gościńca. Droga jest coraz trudniejsza. Po dłuższej chwili po prawej mijamy stawy hodowlane. Ilość piasku, zwłaszcza w suche, letnie dni, może sprawić tutaj problem właścicielom rowerów na bardzo cienkich oponach. Gdy osiągamy skrzyżowanie dróg leśnych, skręcamy w prawo osuszając gminę Skoki. 
Następnie szlak wiedzie do Wągrowca i Łekna, gdzie zatacza krąg, aby wjechać na teren naszej gminy od strony Kakulina. Po dojechaniu do poprzecznej drogi asfaltowej jedziemy prosto, drogą gruntową, zgodnie z drogowskazem na Nadmłyn. Po chwili jednak, na pierwszym skrzyżowaniu dróg gruntowych skręcamy w lewo i mocno piaszczystą drogą, wiodącą między chałupami, opuszczamy wieś. Teraz jedziemy non-stop prosto, nigdzie nie skręcając! W ten sposób wjeżdżamy do lasu. Po dłuższej chwili docieramy do asfaltowej drogi. 
Jesteśmy w Raczkowie. Po prawej znajduje się drewniany kościół p.w. Wszystkich Świętych (powstał w latach 1780-82) z wieżą zwieńczoną blaszanym barokowym hełmem powstał w latach 1780- 82. Wewnątrz – ołtarz główny z krucyfiksem z XVII w., uważanym za cudowny. Nieopodal kościoła – drewniana dzwonnica z 1780 r. Po przeciwnej stronie szosy – eklektyczna plebania z końca XIX w. oraz dwór z pocz. XIX w. 
Kontynuując jazdę prosto mijamy zabudowania wsi, a następnie po minięciu zabudowań wiejskich skręcamy w prawo i opuszczamy Raczkowo szosą wiodącą na południe. Długim zjazdem z piękną panoramą pól i lasów docieramy do Jagniewic. Na skrzyżowaniu skręcamy w prawo i opuszczamy wieś zjazdem, wiodącym w kierunku lasu. Wkrótce przekraczamy Małą Wełnę. W dolinie po prawej – grodzisko stożkowate o średnicy ok. 80 m i wys. 5 m., z widocznymi śladami fosy i podgrodzia. Wkrótce las po lewej kończy się, a jego granicą biegnie droga gruntowa, w którą skręcamy. Droga gruntowa po chwili spotyka się z szosą. Skręcamy w lewo i podjeżdżamy w kierunku Bliżyc. We wsi, po lewej stronie, widoczny ośrodek agroturystyczny Walentynówka. Poznać go można po charakterystycznym budynku z wieżyczkami zdobionymi flankami oraz wybiegach dla koni. 
Z Bliżyc wyjeżdżamy szosą w lewo, zgodnie z drogowskazem na Wysoką. Do wsi prowadzi dość stromy zjazd. Wkrótce nawierzchnia asfaltowa ustępuje coraz bardziej piaszczystej drodze. Im większa susza, tym trudniej będzie tutaj przejechać na rowerze na cienkich oponach, być może będzie trzeba fragmentami prowadzić jednoślad. 
Po lewej mijamy pozostałości glinianych lepianek, następnie przejeżdżamy pod wiaduktem linii kolejowej. Przekraczamy dopływ Małej Wełny i wkrótce osiągamy upragnioną – zapewne – szosę (drogę wojewódzka nr 197). 
Skręcamy w prawo, aby po chwili odbić w lewo, w wąską szosę, zgodnie z drogowskazem na Park Krajobrazowy Puszcza Zielonka. Jesteśmy w Pawłowie Skockim. Mijamy niewesołe szczątki PGR-u oraz zrujnowany dwór z XIX w. Otoczony jest on zdziczałym parkiem krajobrazowym, w którym rosną klony i jesiony z domieszką grabów. 
Po chwili mijamy tablicę – witacz Parku Krajobrazowego Puszcza Zielonka. 
Piaszczysta droga prowadzi obok leśniczówki Dzwonowo stanowiącej także gospodarstwo agroturystyczne obok którego znajduje się miejsce postojowe z zadaszeniem – własność gminy Skoki i kończy się przy drodze asfaltowej. Droga ta wyprowadza nas z terenu gminy Skoki z powrotem do Dąbrówki Kościelnej. Przewodnik po „Cysterskim Szlaku Rowerowym w Północnej Wielkopolsce” PDF 5 MB Więcej o Cysterskim Szlaku Rowerowym na stronach: www.puszcza-zielonka.pl www.cystersi.wagrowiec.pl
Słyszeliśmy często niesamowite historie o miejscach, czy wydarzeniach z nimi związanymi, kryjącymi jakąś tajemniczą legendę.
Ich odwiedzanie niosło emocje, intrygowało. Często snuliśmy fantazje na temat bohaterów i sytuacji w jakich się znaleźli w bliżej nieokreślonej przeszłości, w miejscu, które właśnie odwiedziliśmy.
Puszcza Zielonka i jej okolice również kryją wiele tajemnic. Postanowiliśmy je dla Was zebrać i opisać. Tak powstała pięknie ilustrowana książka, pt. „Legendy Puszczy Zielonki” przedstawiająca 12 tajemniczych historii.
Dwie spośród 12 legend dotycząc naszej gminy: Legenda o skockim herbie i O Lechu linie i Lechlinie.
Dowiemy się z niej kogo uratowała Anna pod Dziewiczą Górą, poznamy dzieje tragicznej miłości Zosi i pruskiego oficera Może ubawi nas historia o pewnym mieszkańcu Kiszkowa, któremu zegarek skomplikował zwiedzanie świata, a może przestraszą nas strachy grasujące na Babicy.
Będziemy świadkami zmagań królów, królewskich wojów i rycerzy. Dowiemy się dlaczego Jezioro Kowalskie pochłonęło okoliczne domy i jaki skarb został zatopiony w Jeziorze Swarzędzkim. I wreszcie skąd się wziął tajemniczy słup w sercu Puszczy Zielonki.
W miejscach związanych z puszczańskimi legendami zostały ustawione pięknie ilustrowane tablice, tworząc Szlak Puszczańskich Legend. Można go odwiedzić i przekonać się, czy zostało tam coś z dawnych podań.
Odszukaj Legend w terenie, znajdziesz tam specjalne tablice i poczujesz klimat tajemnicy, zapraszamy.
Dwie spośród 12 legend dotycząc naszej gminy: Legenda o skockim herbie i O Lechu linie i Lechlinie.
Książka „Legendy Puszczy Zielonki”
Empty tab. Edit page to add content here.
10 maja 2021 zadebiutowała seria 6 Questów gmin Puszczy Zielonki wdanych wspólnie z Biblioteką Wojewódzka w Poznaniu w ramach cyklu Wielkopolskie Questy.
więcej znajdziesz na stronach:
https://regionwielkopolska.pl/turystyka/gry-terenowe/questy/
www.regionwielkopolska.pl
www.questy.org.pl
www.questing.pl
Po roku wszystkie 6 Questów zyskało nową szatę graficzna, możesz je pobrać i wydrukować. Pliki do pobrania pod tekstem.
Quest to nic innego jak gra, która może okazać się świetną alternatywą na spędzenie czasu wolnego, zarówno w pojedynkę jak i z dziećmi czy znajomymi. Łączy elementy zabawy i nauki, poszukiwań skarbu i radości odkrywania. Choć lokalna, może stać się prawdziwą, pełną przygód wyprawą. Zabawa polega na przemieszczaniu się w terenie: po mieście, wsi, lesie czy skansenie, zgodnie z rymowaną instrukcją, opisaną w karcie questowej. Finałem jest odgadnięcie hasła i odkrycie skarbu.
Gry rozwiązywać można o każdej porze roku, a przejście każdej z tras zajmuje od 30 min do 1 godziny.
Gdzie ruszyć?
Akcja Questów Puszczy Zielonki dzieje się w Skokach, Pobiedziskach, Kicinie, Uzarzewie, Murowanej Goślinie i Kiszkowie.
Poznajcie puszczańskie questy, historie związane z gminami członkowskimi Związku Międzygminnego „Puszcza Zielonka”, którego gmina Skoki jest członkiem.
Gotową kartę questową można dostać w:
urzędach gmin: Czerwonak, Kiszkowo, Murowana Goślina, Skoki i Swarzędz,
Ośrodku Edukacji Przyrodniczo – Leśnej ,,Dziewicza Góra” w Czerwonaku,
Centrum Kultury i Rekreacji w Koziegłowach,
Skansenie Miniatur w Pobiedziskach
Swarzędzkim Centrum Historii i Sztuki,
Muzeum Przyrodniczo – Łowieckim w Uzarzewie.
Pobierz Questy do druku:
Wyskocz Do Skoków: Pobierz PDF Pobierz
UWAGA do skockiego QUESTA
Z uwagi na prace remontowe i konserwatorskie które niebawem ruszą w parku i pałacu w Skokach, dostęp do jednego z elementów w QUEŚCIE jest utrudniony, podpowiedz znajdziesz na bramie:
Po Kiszkowie z Kacprem Pokraką Pobierz PDF Pobierz
Kicin Dobrze, błogo i błękitnie. Pobierz PDF Pobierz
Murowana Goślina z historią w tle Pobierz PDF Pobierz
Uzarzewo – Gdzie historia z przyrodą się miesza. Pobierz PDF Pobierz
Skansen w Pobiedziskach historia Piastów. Pobierz PDF Pobierz
Co w turystyce słychać ?
